In the desert
after Stephen Crane
Ἐν τῇ ἐρημίᾳ δὲ θηριωδῆ τε
καὶ γυμνὸν εἶδον δὴ ἀριστερῶς ζῷον·
ὅ, πρὸς χθονὶ πτήξαν, δὲ καρδίαν χερσὶ
ἐκεῖ περ εἶχε· ἤσθιεν δ’ ἐκ αὐτῆς εὖ.
ὧδ’ "ἆρα καρδία," ἔφησα, "εὔ ἐστι
καλή, φίλον ζῷον;" "πικρά," ἔφησεν, "μὲν
ἐστίν—πικρά· φιλῶ δὲ καρδίαν μέντοι,
ἐπεὶ πικρά ἐστίν τε καρδίαν καί μου."
Gaudeamus igitur
Coronate diem, mei
lectores, lepido hoc die,
festivo et celeri appara-
tu; atque laetitiae frequen-
tes sint immodicaeque.
Laudetur deus? univer-
sitas nunc deus est fere;
sic vivant academiae et
doctores sibi floreant,
et dotes adolescant.
Gaudeant igitur boni,
felices, studiosi et ul-
tro certe iuvenes; quod, ar-
bitror, non maneat, iuven-
to brevi aut petulante.
Hoc venitate hilare cito et
vos saltate levi in pede et
mobili; vetulusque pes
mox erit rigidus nimis
saltatu, videatur.
On sundry drives
Conor non regere omnem inane solum
omnem versiculum, replere enim cum
nugis de modo me haud decet poema.
res nec nescio, qui velint ibi edi;
aequa mente videntur singula eius
dura. sed quoniam est in ore ver, et
usque aestas oculis in eius, atque
sic autumnus eo fovetur usque
lento in pectore mi, eoque duro
ex mi corde liquescit alta bruma;
ob quam rem opus est cito profecto
nescio edere quid. (tamen rubesco
eiusque impedit usque singulum omne.)
solum, ut finis opis mei, ecce, conor.
A Paraphrase on Psalm 22 and Ecclesiastes 7
Mi Deus, nunc mi Deus aspice ad me:
cur mei a verbis gemitus remote
stans, colens in laudibus Israël, me
destituisti?
Nam fidem suam posuere patres
semper ad te; sic tibi supplicave-
runt ut non, sua posita fide, sint
obstupefacti.
Verum ego scolex minimeque homo sum,
spretus ipse ab omnibus atque pulsus
longius saevo a populo, manente
te integriore.
Nunc boves multi veniunt ad me, tau-
ri propinquant undique mi, atque hiant ad
me fremens sic oribus ut leo tunc
insiliensque.
Fluminis profundor ut limpidi fons,
et liquescens cera fio meum cor,
ossaque omnia articulis eorum
deripiuntur.
Vis mea exsiccatur ut obsoleta
testa, lingua scinditur usque gingi-
vis, et me iam deseris in remoto
pulvere mortis.
Sed dies mortis melior die ortus,
et domum luctus melius domum cenae
ire eundo; nam sibi finit hic, vi-
vansque cor optat.
Semper est vultu melius dolere
cum gravi; sic cor sapientium do-
mi sit luctus, insipientium cor
laetitiae sit.
Bow thine ear
Κύριε κλῖνε τό σου οὖς πάσων οὖν κακοτήτων
δήμου μίμνησκοις μηκέτι τού ποτε σοῦ.
ἠπάχθη δὲ Σιών, ἠνέχθη εἰς τὰ βαράθρα·
νῦν Ἱερουσαλὴμ λείπομενή τε κενή.
Nor rhyme nor reason
after Edmund Spenser
Ἐν τινὶ δὴ καιρῷ τελέως τις ὑπέσχετο τ’ ἔξειν
τῷ ῥυθμῷ ἡμᾶς εὖ λόγον ἡμετέρῳ.
ἀλλ’ ἀπ’ ἐκείνου καιροῦ ἄχρι δεδέγμεθα τούτου,
οὐτέ ποθεν ῥυθμὸν πώς ποθεν οὔτε λόγον.
Hypothetical Apology (the assignment wasn't late)
Please forgive me, noble David Brackett,
for my late assignment (and this racket):
’tis for lack of sleep I’ve been so dizzy,
I can hardly write, but that I’m busy
nowadays should hardly merit mention:
’tis for pride I asked for no extension.
New musicology
Nonne musica disciplina cunctis
convolutior insuper repente est?
Daily routine
Vix mutare dies meos opinor:
ridens excitor omnibus diebus,
verum noctibus omnibus cubo cum
solitudine lacrimisque, semper,
verum deinde manens diem novum, cum
ridens exciter ex novo, mihi cum
laxando breviter qua nullo erit pax.
Freeing a mouse from a glue trap
Sic hoc in bello in mures, pro muribus illis
infelicibus et pugno ego pauperibus.
And suddenly it's evening
after Savlatore Quasimodo
Omnis est solis super intimum orbem,
perforatus a radio sereno
solis integri: et repente tangens
est modo vesper.